ایجاد تصاویر پروجکشن از 11 لایه ی شبکیه و ترکیب آن ها با استفاده از عملگرهای آماری برای به دست آوردن تصویری با کنتراست مناسب از عمق شبکیه

OCT (Optical coherence tomography) یک مدالیته ی مهم و شناخته شده برای ارزیابی و تشخیص غیر تهاجمی بیماری های چشم مانند زوال چشمی وابسته به سن (Age related macular degeneration یا AMD)، DME (Diabetic macular edema) و گلوکوما می باشد. OCT حوزه ی طیف (Spectral domain optical coherence tomography یا SD-OCT) حجم های سه بعدی از شبکیه را ایجاد می کند که در شرایط بالینی بسیار مفید هستند. در همین راستا ایجاد تصاویر پروجکشن منحصر به هر لایه ی شبکیه علاوه بر ارائه ی اطلاعات مربوط به اجزای شبکیه در هر لایه ی آن، می تواند میزان آسیب پذیری هر لایه را در اثر بروز یک بیماری خاص به صورت مجزا به تصویر کشد.

در این مطالعه در اولین گام با ترکیب میزان روشنایی واکسل های (Voxels) بین هر دو مرز متوالی با استفاده از عملگرهای آماری متفاوت از جمله میانگین، میانه، بیشینه و کمینه، تصویر پروجکشن مرتبط با هر یک از 11 لایه ی شبکیه ایجاد شد. سپس تصاویر پروجکشن لایه های شبکیه با استفاده از عملگرهای آماری با یکدیگرترکیب گردیدند تا تصویری به دست آمد که علاوه بر رفع Noise، دارای وضوح بهتری از اطلاعات برجسته ی شبکیه در محور X-Y بود.

تصاویر پروجکشن مرتبط با هر لایه ی شبکیه با استفاده از روش های متفاوت آماری به دست آمدند. هر کدام از این روش ها در لایه های خاصی تصاویر بهتری را نسبت به سایر روش ها ایجاد کردند که در گام های بعدی کار مورد استفاده قرار گرفتند. ترکیب لایه ها با یکدیگر نیز اطلاعات مناسبی از عمق شبکیه را در بخش های متفاوت آن ارائه کرد. بهبود وضوح تصاویر مرتبط لایه ها در تصویر ترکیب شده و ایجاد مختصات کامل تری از وجود رگ ها، از ویژگی های مهم این تصویر بود.

از تصویر پروجکشن به دست آمده می توان در استخراج ویژگی های مهم شبکیه از جمله استخراج رگ ها، محدوده و مرکز ناحیه ی ماکولا بهره گرفت. همچنین ممکن است استفاده از تبدیلات چند مقیاسی جدید مانند تبدیل کرولت به نتایج بهتری برای تصویر ترکیب شده ی نهایی بیانجامد.