استفاده از روش الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی توزیع گاز به گروهی از چاه های نفتی جهت فرازآوری

وقتی که انرژی مخزن کمتر از انرژی لازم برای تولید مطلوب است، لازم است که یکی از روش های فرازآوری مصنوعی به کار رود تا انرژی لازم جهت بالا آوردن سیال به سطح را فراهم کند. فرازآوری با گاز به صورت پیوسته به عنوان رایج ترین روش فرازآوری مصنوعی است که در صنعت نفت استفاده می شود. در فرازآوری با گاز به صورت پیوسته گاز در فشار بالا در عمق مناسب در لوله مغزی تزریق می شود تا با مخلوط شدن گاز با نفت، زمینه تولید بیشتر آن را فراهم کند. هر چاهی یک نقطه بهینه در عملکرد فرازآوری با گاز دارد که در آن شرایط، بیشترین مقدار سیال را تولید می کند. به طور ایده آل، اگر محدودیتی در مقدار گاز در دسترس نباشد، گاز، به مقدار کافی می تواند به هر چاه تزریق شود تا بیشترین مقدار تولید از یک مخزن حاصل گردد، اگرچه معمولا مقدار گاز موجود محدود است. لذا جهت حداکثرکردن تولید، باید مقدار گاز تزریقی بهینه هر چاه مشخص گردد. دراین مطالعه، اختصاص گاز به 17 حلقه چاه مربوط به یکی ازمیادین جنوب ایران مورد بررسی قرارگرفته و هدف آن، تعیین میزان گازموردنیاز برای تزریق به هرچاه برای بیشینه کردن هر دو بازده تولیدی واقتصادی میدان است. باتوجه به پیچیدگی های مساله و توجه روزافزون به سیستم های هوشمند، درحل این مساله از یکی از الگوریتم های تکاملی به نام الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده افزایش قابل توجه نرخ تولید میدان تنها با تزریق گاز تولیدی ازخود مخزن است.