میزان بقاء در اقدام کنندگان به خودسوزی در استان کرمانشاه (90-1389)

خودسوزی یکی از خشن ترین روش های اقدام به خودکشی است که در ایران شیوع بالایی دارد. بیشترین میزان میرایی ناشی از خودکشی و خودسوزی در ایران مربوط به استان کرمانشاه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بقاء و عوامل تاثیرگذار بر بقاء اقدام کنندگان به خودسوزی در استان کرمانشاه انجام شد.
در این تحقیق کلیه افرادی که در طی سال های 1389 و 1390 در استان کرمانشاه در اثر خودسوزی فوت کرده و یا نیاز به بستری داشتند مورد بررسی قرار گرفتند؛ برآورد تابع بقاء با استفاده از روش کاپلان مایر انجام و مقایسه ها توسط آزمون لگ رتبه و رگرسیون کاکس در نرم افزار Stata12 صورت گرفت.
343 نفر طی سال های 1389 و 1390 در استان کرمانشاه اقدام به خودسوزی کردند. که 288 نفر (84%) از آن ها زن بودند، از این تعداد 184 نفر (6/53%) در اثر اقدام به خودسوزی فوت کردند. میانگین و میانه زمان بقاء در افرادی که اقدام به خودسوزی عمدی کرده بودند به ترتیب 6/2±33 و 2±11 روز بود. برآورد میزان بقاء با استفاده از آزمون لگ رتبه حاکی از آن بود که میزان بقاء با سن، اختلال روانی، اعتیاد به مواد مخدر و درصد سوختگی ارتباط معناداری دارد، اما با جنسیت، وضعیت تاهل و عامل سوختگی ارتباط معناداری ندارد. بعد از آنالیز چندمتغیره با استفاده از رگرسیون کاکس فقط دو متغیر درصد سوختگی و سن توانستند در مدل باقی بمانند و سایر متغیرها از مدل حذف شدند.
میزان میرایی ناشی از خودسوزی بسیار بالا است و از طرفی میانگین و میانه بقاء در افرادی که اقدام به خودسوزی کرده اند بسیار پایین است بنابراین نیاز است اقدامات درمانی به سرعت و بدون هدر دادن وقت انجام گیرد.