اثرات دوره های تغذیه و گرسنگی بر رشد جبرانی، کارآیی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان در آب شور

رشد جبرانی، کارآیی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزلآلای رنگینکمان (با میانگین وزنی 10 ± 300 میلیگرم) به مدت 40 روز با 3 شرایط غذایی؛ یک گروه شاهد (تغذیه مستمر) و 2 گروه دیگر به صورت 2+5 (پنج روز تغذیه و دو روز گرسنگی) و 2+2 (دو روز تغذیه و دو روز گرسنگی) مورد بررسی قرار گرفتند. لاروهای ماهی بهمیزان 10 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در پایان آزمایش تغییرات معیارهای رشد، کارآیی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن ارزیابی شد. نتایج نشان داد که بین تیمارهای با محرومیت غذایی و تیمار شاهد کاهش معنی داری در معیارهای رشد وجود دارد (05/0>P). وزن بهدست آمده بهطور معنی داری در تیمار شاهد نسبت به تیمارهای آزمایشی افزایش یافت. تفاوت بین تیمارهای تحت تاثیر گرسنگی در مقایسه با تیمار شاهد از نظر فاکتور وضعیت وجود نداشت. میانگین ضریب تبدیل غذایی بین 32/1 و 42/2 بود. مقدار نسبت کارآیی پروتئین، چربی و انرژی در تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای آزمایشی بهطور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). در پایان آزمایش، نمونه های کامل ماهی آنالیز شیمیایی بدن شدند. نتایج نشان داد که دوره گرسنگی کوتاه مدت بهطور معنی داری باعث کاهش پروتئین خام در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد میگردد (05/0>P). میانگین پروتئین خام بهدست آمده بین 99/60 تا 54/72 بود. بهطورکلی، نتایج نشان داد که تناوب غذایی منجر به رشد جبرانی جزئی در لارو ماهی قزلالا میشود.