ارزیابی سطح خودمراقبتی و نیازهای آموزشی- حمایتی مبتلایان به انفارکتوس میوکارد مبتنی برالگوی اورم

انفارکتوس میوکارد (سکته قلبی) از شایعترین عللی است که با ایجاد ناتوانی و محدودیت، حیات افراد را تهدید می کند. طبق تئوری اورم انسان از جمله فرد مبتلا به انفارکتوس میوکارد به درجاتی توانایی مراقبت از خود را دارد که با به کار گیری دانش، نگرش و مهارت در رفتار وی بروز می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح خودمراقبتی، نیازهای آموزشی حمایتی و عوامل مرتبط با آن در این افراد انجام شد. در این مطالعه مقطعی - تحلیلی100بیمار مبتلا به سکته قلبی در استان خراسان رضوی با حداقل یکبار سابقه بستری، به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها به کمک پرسشنامه مبتنی بر الگوی اورم در حیطه های دانش، نگرش و مهارت جمع آوری و با کمک نرم افزار 16-spss تجزیه و تحلیل شد. بر اساس نتایج افراد تحت مطالعه در دامنه سنی 97-27 سال قرار داشته و 74% آنان مذکر بودند. 72% برای اولین بار سکته قلبی را تجربه کرده اند. سطح خودمراقبتی در بعد دانش 58%، در بعد انگیزه 42% و در بعد مهارت 44% بود. بین میزان قند و چربی خون با سطح خودمراقبتی در ابعاد مهارت (03/0 = p) و دانش (04/0 = p) ارتباط معنی دار وجود داشت. اما سایر متغیرها با سطح خودمراقبتی ارتباط معنی داری نداشتند. در نهایت چنین نتیجه گیری می شود که سطح خودمراقبتی مبتلایان به انفارکتوس میوکارد با سطح مطلوب خودمراقبتی فاصله دارد، بنابراین آموزش خودمراقبتی و حمایت بیشتر مبتنی بر روش علمی (الگوی اورم) در جهت افزایش توان خودمراقبتی آنان پیشنهاد می شود.