بررسی پتروگرافی، رخساره های رسوبی و دیاژنز نهشته های کربناته پالئوسن-ائوسن ناودیس چینگ در غرب بیرجند، شرق ایران

بررسی رخساره های توالی کربناته کم عمق پالئوسن - ائوسن در ناودیس چینگ در (غرب بیرجند، زون شرق ایران) و تلفیق آن با اطلاعات زیستی برای بازسازی مدل محیط رسوبی دیرینه مورد استفاده قرار گرفته است. توالی مورد مطالعه در ناودیس چینگ در شامل لایه هایی از جنس سنگ آهک، سنگ آهک رس دار و شیل می باشد که سنگ های آهکی حاوی فرامینیفرهای کف زی بزرگ جثه (مانند نومولیتس و آلوئولینا) همراه با سایر اجزای اسکلتی و غیراسکلتی است. نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپی نشان داده که رسوبات تشکیل دهنده این توالی از 9 ریز رخساره کربناته تشکیل شده است: وکستون رسی فسیل دار (F1)؛ پکستون اورتوفراگمینیددار (F2)؛ وکستون آسیلینا و نومولیت دار (F3)؛ پکستون/گرینستون اینتراکلست و نومولیتیددار (F4)؛ پکستون/گرینستون روتالید و اینتراکلست دار (F5)؛ گرینستون سوریتیددار (F6)؛ پکستون آلوئولینید و نومولیت دار (F 7)؛ وکستون/پکستون آلوئولینیددار (F8)؛ وکستون نومولیت دار (F9). این ریز رخساره ها در سه کمربند رخساره ای لاگون، پشته و دریای باز کم عمق قرار می گیرند. با توجه به ویژگی های رخساره های فوق و نیز درصد فراوانی آلوکم های آنها، محیط رسوب گذاری این توالی به شکل یک دریای کم عمق با شیب آرام پیشنهاد می شود. در این مدل، رخساره های F1، F2 و F3 مربوط به رمپ میانی [1] و رخساره های F4، F5، F6، F7، F8 و F9 مربوط به رمپ داخلی [2] می باشند. بررسی فرآیندهای دیاژنتیکی موثر بر توالی مورد مطالعه نشانگر تاثیر گسترده فرآیندهای گوناگون از جمله: میکرایتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مکانیکی و شیمیایی)، انحلال و پر شدگی حفرات و شکستگی ها می باشد. بررسی تاریخچه دیاژنز حاکی از استقرار این نهشته ها در محیط های دیاژنتیکی دریایی، دفنی کم عمق، دفنی با عمق متوسط و جوی است.