اثر بخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان در سال 1391 انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی به صورت طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه پژوهش از مبان 114 متقاضی شرکت در آموزش گروهی بصورت تصادفی انتخاب و در 3 گروه قرار داده شدند. گروه اول شامل30 نفر از شوهرانی که همراه با همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند، گروه دوم شامل 30 نفر از شوهرانی که بدون حضور همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه سوم شامل 30 شوهر به عنوان گروه کنترل بودند. در ابتدا، سیاهه ی باورهای ارتباطی(RBI) (ایدلسون و اپشتاین، 1982) را بعنوان بعنوان پیش آزمون صورتکمیل کردند. گروه های آزمایش تحت 10 جلسه آموزش گروهی انسانگرایی قرار گرفتندو سپس در مرحله پس آزمون با RBI آزمون شدند داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که پس از آموزش گروهی انسانگرایی به گروه های آزمایشی در باورهای ارتباطی کلی بین گروه آموزش زوجها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند با گروه کنترل و بین گروه آموزش زوجها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند تفاوت معناداری وجود داشت (01/0 P<) و میانگین گروه کنترل از میانگین گروه های آزمایش بیشتر بود. رویکرد انسانگرایی روش مناسبی جهت بهبود باورهای ارتباطی است. این روش از مناسبترین روش ها برای بهبود روابط زوجین و کاهش روابط مخرب در خانواده می باشد.