رابطه بین دینداری وحمایت اجتماعی با رضایت از زندگی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین دینداری وحمایت اجتماعی با رضایت از زندگی در میان دانشجویان بود. نوع پژوهش، همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد تهران واحد علوم و تحقیقات که در سال 1391 بودند، تشکیل می داد. به این منظور 193 نفر از دانشجویان دختر و پسر(107 دختر و 86 پسر) به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. پس از پرسشنامه های ناقص، شامل 151 دانشجو شد(66 پسر و 85 دختر) بدست آمد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های دینداری (آذربایجانی،1382)، حمایت اجتماعی (اسمیت و همکاران،1988) و رضایت از زندگی (دینرو همکاران،1990) بود. برای تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیره با روش ورود و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری دارد(01/0 > P) دینداری نیز با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری دارد (01/0> p). حمایت اجتماعی پیش بینی کننده ای قوی، نسبت به دینداری، از رضایت از زندگی در دانشجویان بود. با توجه به یافته ها می توان بیان داشت که حمایت اجتماعی می تواند نقش مهمی در رضایت از زندگی دانشجویان دانشگاه ایفا کند.