تشخیص آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های شهری و روستایی اهواز با روش کانترایمونوالکتروفورز

دیروفیلاریا ایمیتیس نماتودی شایع در سگ ها می باشد و می تواند آلودگی انگلی، تحت عنوان دیروفیلاریوز را بوجود آورد. بیماری قابل انتقال به انسان بوده و از نظر بهداشت عمومی حائز اهمیت است.
هدف از انجام تحقیق حاضر، تشخیص آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در جمعیت سگ های شهری و روستایی اهواز، به روش کانترایمونوالکتروفورز ومقایسه آن با روش نات بود.
در مطالعه حاضر، سرم 200 قلاده سگ (80 قلاده سگ شهری و 120 قلاده روستایی) جهت تشخیص دیروفیلاریوز به روش نات اصلاح شده و کانترایمونوالکتروفورز، در جنوب غرب ایران، اهواز، مورد ارزیابی قرار گرفتند.
با روش کانترایمونوالکتروفورز میزان آلودگی 5/9(%19 مورد) و در روش نات اصلاح شده موارد مثبت 8(%16 مورد) تعیین گردید. که احتمالا مربوط به آلودگی مخفی بوده اند، البته تفاوت بین 2 روش آزمایشات مزبور معنی دار نبود (05/0> p. ) بر اساس نتایج آزمایش کانترایمونوالکتروفورز، در جمعیت سگ های شهری، 25/6% از سگ های نر و صفر درصد از ماده ها و در سگ های روستایی، 13% از سگ های نر و 6/7% از ماده ها به ترتیب آلوده بودند. همچنین در در گروه سنی بالای 6 سال، جمعیت سگ های شهری و روستایی، بیشترین میزان آلودگی به ترتیب 3/23% و 29/14% تعیین گردید. بررسی آماری، ارتباط معنی داری را بین میزان آلودگی و فاکتورهایی نظیر سن و جنس سگ های مورد مطالعه نشان نداد (05/0> p. ) نتیجه گیری نهایی: پیشنهاد می گردد جهت تایید تشخیص دیروفیلاریوز در کنار روش نات اصلاح شده، از روش کانترایمونوالکتروفورز به شکل همزمان استفاده شود.