پلیمرشدن فنول فرمالدهید در محیط اشباع از بخار حلال و مطالعه ریزساختار و خواص مکانیکی ایروژل های نووالاک

قیمت زیاد مونومر رزورسینول، زمان طولانی فرایند و گران بودن روش خشک کردن با سیال ابر بحرانی معایب روش مرسوم برای ساخت ایروژل های آلی است. مطالعات انجام شده نشان داد، محدودبودن دمای پلیمرشدن در روش سل- ژل به دماهای کمتر از دمای جوش استاندارد حلال و نیز اختلاف دمای حداقل 50 درجه سانتی گراد بین دمای مناسب برای پخت رزین نووالاک و دمای پلیمرشدن قابل انجام در روش سل- ژل عامل اصلی طولانی بودن زمان فرایند است. علت اصلی استفاده از دمای کم برای فرایند پلیمرشدن جلوگیری از جوشیدن حلال و پف کردن محلول است. هدف پژوهش پیش رو، ارائه راهکاری نوین برای کاهش قیمت و زمان در فرایند ساخت ایروژل های نووالاک است. برای کاهش هزینه های مربوط به ماده اولیه، واکنش اولیگومر نووالاک با هگزامین به عنوان ماده اولیه ارزان قیمت مورد استفاده قرار گرفت. برای کاهش زمان فرایند نیز انجام پلیمرشدن در محیط اشباع از بخار حلال به عنوان روشی نوین برای غلبه بر محدودیت دمای پلیمرشدن در روش سل- ژل و امکان پذیرشدن آن در محدوده دمایی مناسب برای پخت رزین نووالاک پیشنهاد شد. نتایج حاصل نشان می دهد که با انجام پلیمرشدن در محیط اشباع از بخار حلال در مقایسه با روش مرسوم، زمان لازم برای ساخت ژل از 5 روز به 5 ساعت کاهش می یابد و هیچ نوع جمع شدگی نیز در مرحله خشک کردن ژل در شرایط محیطی مشاهده نمی شود. افزون بر این، افزایش قابل توجه استحکام فشاری ابروژل ها در اثر امکان پذیری انجام پلیمرشدن در دماهای زیاد نیز از دیگر دستاوردهای مهم این پژوهش است.