ارزیابی شکستگی هیپ در افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت

شکستگی هیپ یکی از جدی ترین مسایل و دومین علت بستری در جمعیت مسن می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی شکستگی لگن در مبتلایان به دیابت و عوارض آن نسبت به افراد غیر مبتلا به این بیماری انجام شد.
این مطالعه ی مقطعی روی تمامی بیمارانی که از سال 1387 تا سال 1391 با شکستگی هیپ در بیمارستان شهید بهشتی و یحیی نژاد بابل بستری شدند، انجام گرفت. چک لیست در بر دارنده ی اطلاعات دموگرافیک، محل شکستگی، نوع درمان، طول مدت بستری، عوارض حین و بعد از عمل جراحی برای همه ی بیماران تکمیل شد. اطلاعات به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و آزمون های آماری Student-t و 2χ تجزیه و تحلیل شد.
از 195 بیمار، 116 (5/59 درصد) مرد و 79 نفر (5/40 درصد) زن بودند. 155 نفر (4/79 درصد) غیر مبتلا به دیابت با میانگین سنی 53/17 ± 25/63 سال و 40 بیمار (5/20 درصد) مبتلا به دیابت با میانگین سنی 12/25 ± 67/67 سال بودند. در بین مبتلایان به دیابت 1 نفر (5/2 درصد) به دیابت نوع یک و 39 نفر (5/97 درصد) مبتلا به دیابت نوع دو مبتلا بودند. محل شکستگی در بیماران غیر مبتلا، 8/56 درصد گردن ران، 9/21 درصد اینترتروکانتریک، 1/18 درصد سر ران و در مبتلایان به دیابتی 50 درصد گردن ران، 35 درصد اینترتروکانتریک و 15 درصد سر ران بود. حجم خون تزریقی بعد از عمل در افراد مبتلا و غیر مبتلا به ترتیب 49/1 ± 30/3 و 52/1 ± 43/2 سی سی به صورت Packed Cell بود که به طور معنی داری در مبتلایان به دیابت بیشتر بود (029/0 = P).
با وجود شیوع بالای شکستگی هیپ و تاثیر دیابت در بروز شکستگی هیپ شاید بتوان با افزایش آگاهی و مراقبت از مبتلایان به دیابت به خصوص سالمندان از ایجاد این صدمات کاست.