ارتباط آلاینده های شهری با دید افقی منطقه تهران در سال 2008

میدان دید در جو، علاوه بر عوامل طبیعی، متاثر از پراکنش و خاموشی نور در ذرات و مولکول های موجود در آن است. از این رو دید افقی و تغییرات آن یک نشانگر مشاهداتی ساده و خوب برای کیفیت هوا به شمار می رود. در مقاله حاضر، اثر غلظت آلاینده های جو شهری بر دید افقی منطقه جنوب غرب تهران در سال 2008 بررسی شده است. داده های استفاده شده در این مقاله، شامل دیدبانی های روزانه ایستگاه هواشناسی مهرآباد و غلظت آلاینده های جوی در ایستگاه میدان آزادی در شهر تهران است. نتایج نشان می دهد که میزان غلظت آلاینده های جوی در منطقه شهری تهران در مقایسه با دیگر شهرهای آلوده و پرجمعیت دنیا بسیار بالاتراست. آلاینده های اصلی و مهم تاثیرگذار بر کاهش دید به ترتیب کربن مونوکسید، نیتروژن دی اکسید و سپس ذرات معلق با قطر کمتر از 10 میکرون هستند. نتایج بررسی ماهانه حاکی از آن است که در ماه های سرد سال، آلاینده های شهری نقش بارزتری در کاهش دید افقی دارند. بیشترین همبستگی منفی میان گوگرد دی اکسید و محدوده دیداری در فصل زمستان مشاهده شده است و بررسی دقیق تر نشان می دهد که میزان رطوبت نسبی جو، اثر تعیین کننده ای در چگونگی ارتباط انواع آلاینده ها، به جز کربن مونوکسید، با دید افقی دارد.