مفهوم قلمروهای مقیاس در مطالعات مدل سازی زیستگاه گونه های حیات وحش با تکیه بر مفاهیم سیمای سرزمین

جمع آوری و تفسیر داده های بوم شناختی به میزان زیادی تابع مقیاس است. تا به امروز مطالعات بوم شناختی بسیاری در مورد مقیاس های چندگانه انجام شده که تمرکز این مطالعات روی مدل سازی زیستگاه گونه های حیات وحش است. هنگامی که مقیاس در بوم شناسی یا بوم شناسی سیمای سرزمین مطرح می شود و به چندین سطح از مقیاس فضایی محدود می شود باید توجه داشت که تشخیص قلمروهای مقیاس (Domains of scale) در تفسیر و طراحی مدل های پیش بینی کننده نقش اساسی دارند. در این مطالعه به منظور تعیین قلمروهای مقیاس 5 گام اصلی طی شد که عبارتند از 1) تهیه نقشه لکه های پوشش گیاهی، 2) تهیه نقشه شاخص های سیمای سرزمین، 3) تعیین مقیاس مشاهده ای و اندازه پلات، 4) توزیع پلات های نمونه برداری در سطح منطقه و 5) تعیین قلمروهای مقیاس در سطح منطقه مورد مطالعه. در این مطالعه 7 شاخص سیمای سرزمین در 15 مقیاس مشاهده ای بررسی و نتایج حاصل نشان داد از بین 7 شاخصی که مورد آزمون قرار گرفتند تنها 1 شاخص (محیط لکه) دارای یک قلمرو مقیاس بود و شاخص های دیگر دارای حداقل 3 تا حداکثر 7 قلمرو از مقیاس بودند. در بحث مدل سازی زیستگاه یا به صورت کلی انتخاب زیستگاه گونه های حیات وحش همواره مقیاس از موارد مهم و تاثیر گذار بر نتایج است و به عنوان سنگ بنایی برای مطالعات مدل سازی زیستگاه است. بنابراین، پیشنهاد می گردد در این گونه مطالعات قلمروهای مقیاس در محدوده مورد مطالعه تعیین شود و به منظور تعیین این قلمروها می بایست ابتدا شاخص های سیمای سرزمین را که در انتخاب زیستگاه گونه مورد نظر مهم هستند انتخاب شده و برای تعیین قلمروهای مقیاس از آنها استفاده شود.