بررسی آزمایشگاهی فرسایش پذیری خاک های چسبنده متراکم شده در خاکریزها

فرسایش خاکریزها به علت لبریز شدن آب یکی از علل اصلی خرابی آن ها محسوب می شود. مشخصات و درجه تراکم مورد استفاده در ساخت خاکریزها به طور قابل توجهی بر سرعت فرسایش آن ها در طی سرریز شدن آب تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر درصد رس، انرژی تراکم و میزان رطوبت بر روی فرسایش پذیری خاک های چسبنده می باشد. خاک های مورد آزمایش ترکیبی از ماسه با رس بنتونیت در درصدهای مختلف وزنی از 10% تا 20% می باشد. نمونه ها در انرژی تراکم های متفاوت و میزان رطوبت های مختلف در قالب تراکم استاندارد متراکم گردیده، سپس به وسیله یک فلوم بسته تحت دبی های متغیر مورد آزمایش فرسایش قرار گرفته و پارامترهای فرسایش برای هر یک به دست آمدند. نتایج نشان می دهد که تراکم نمونه در میزان رطوبت بهینه سبب می شود خاک بیشترین مقاومت در برابر فرسایش را از خود نشان دهد. همچنین نمونه های متراکم شده در قسمت تر منحنی تراکم نسبت به قسمت خشک آن، دارای مقاومت بیشتری در برابر فرسایش می باشند، که تنش برشی بحرانی مربوط به قسمت تر نسبت به قسمت خشک منحنی های تراکم، حداقل 2/1 و حداکثر 6/1 برابر می باشد. افزایش انرژی تراکم در قسمت خشک سبب افزایش مقدار تنش برشی بحرانی و کاهش سرعت فرسایش می گردد.
مقاله برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد سازه های آبی