تحلیل دینامیکی - آماری اثر متقابل نوسان اطلس شمالی (NAO) و نوسان مدن-جولیان (MJO)

نوسان اطلس شمالی (NAO) و نوسان مدن-جولین (MJO)، بخش های وسیعی از نیمکره شمالی زمین را تحت تاثیر قرار می دهند. با بررسی برهم کنش متقابل آنها و با داشتن اطلاعات کافی از هریک، می توان فاز و شدت دیگری را پیش بینی کرد. بررسی آماری و دینامیکی رخدادهای NAO و MJO بحرانی زمستان نیمکره شمالی در دوره 37 ساله (1974-2011)، رابطه قابل توجهی بین این دو پدیده را نشان می دهد. در روش آماری، محاسبه شاخص میانگین NAO به تفکیک فازهای MJO و با تاخیرهای 5 تا 25 روزه، حاکی از رابطه علت و معلولی بین این دو پدیده است. برای بررسی دینامیکی اثر NAO بر MJO، نقشه های ترکیبی تاخیری بی هنجاری باد مداری تراز 200 هکتوپاسکال و بی هنجاری تابش موج بلند خروجی (OLR) به تفکیک فازهای فرین NAO و برای تحلیل اثر MJO بر NAO، بی هنجاری تاخیری ارتفاع ژئوپتانسیلی تراز 500 هکتوپاسکال به تفکیک فازهای MJO به دست آمده است. 20 تا 25 روز پس از فاز مثبت (منفی) بحرانی NAO، فاز 7 (3) MJO دیده می شود. این اثر NAO بر MJO با ایجاد تغییر در بی هنجاری باد مداری تراز 200 هکتوپاسکال و نیز بی هنجاری OLR در عرض های حاره ای از اقیانوس اطلس تا اقیانوس هند به تفکیک فازهای بحرانی NAO همراه است. تحول زمانی الگوی بی هنجاری باد مداری تراز 200 هکتوپاسکال و جهت انتشار این بی هنجاری ها در روزهای پس از فاز مثبت (منفی) NAO با تحول زمانی و جهت انتشار بی هنجاری OLR همخوانی بسیار دارد. بنابراین به نظر می رسد که اثر NAO بر همرفت MJO از راه القای تغییرات باد مداری تراز بالای جو تا اقیانوس هند منتقل می شود. ازسوی دیگر، 5 تا 15 روز پس از فاز 3 (7) بحرانی MJO، NAO به فاز مثبت (منفی) می رود. این اثر MJO بر NAO، با جهت گیری های متفاوت قطار امواج راسبی و در نتیجه شکست موج متفاوت در امریکای شمالی و اطلس شمالی به تفکیک فازهای 3 و 7 از MJO بحرانی قابل مشاهده است.