بررسی آلودگی صدا و آسایش آکوستیکی در کلاس های درس دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1391

آلودگی صدا در حین فعالیت آموزشی باعث ایجاد خستگی ذهنی، اختلال در تمرکز و افت یادگیری می گردد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی آلودگی صدا و سطح آسایش صوتی در کلاس های معمول درس و ارائه روش های اصلاحی جهت بهبود شرایط آسایش آکوستیکی می باشد.
طی این مطالعه مقطعی، سطح آسایش صوتی در 20 کلاس درس در 7 دانشکده دانشگاه علوم پزشکی همدان با استفاده از پرسشنامه ای با ضریب پایایی77/0 که بین 413 نفر از دانشجویان تکمیل گردید، تعیین شد. اندازه گیری تراز صدا در کلاس های درس با استفاده از صدا سنج مدل TES - 1358 مطابق با روش ANSI S12.6 صورت گرفت.
نتایج نشان داد تراز صدای زمینه dB(A) 3±97/46، و تراز صدا در خارج کلاس ها dB(A) 8/4 ±16/57 بود. میزان تراز صدای زمینه در کلاس ها بالاتر از حد توصیه شده dB(A) 45 قرار داشت(01/0 P<). فعالیت های ساختمانی مهم ترین منبع ایجاد صدا و اختلال در تمرکز مهم ترین عارضه ناشی از صدا تعیین گردید. نسبت سیگنال به صدا در داخل کلاس هاdB(A) 54/3 ±14/13 بود که در مقایسه با حد توصیه شده dB(A) 15 نامطلوب بود(01/0 P<). اختلاف میزان قابلیت فهم گفتار دانشجویان نیز در سطوح مختلف نسبت سیگنال به صدا معنی دار بود (05/0 P<).
نتایج تایید نمود که کلاس های درس از شرایط آکوستیکی مناسبی برخوردار نیستند. تراز صدای زمینه در داخل کلاس ها نیز عمدتا تحت تاثیر صدای خارج از کلاس قرار دارد. با توجه به اثبات اثرات صدا بر کاهش تمرکز دانشجویان اقداماتی جهت بهبود شرایط آکوستیکی کلاس ها ضروری به نظر می رسد.