ارتباط بین شاخص توده بدنی و پوسیدگی دندانی در کودکان 7 تا 11 ساله شهر یزد

دو شاخص مهم ارزیابی سلامت در کودکان شاخص توده بدنی و شاخص پوسیدگی های دندانی هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین این دو شاخص در کودکان 7 تا 11 ساله شهر یزد انجام شد.

در مطالعه ای مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای400 کودک 7 تا 11 ساله از مدارس شهر یزد انتخاب شدند. شاخص توده بدنی و شاخص DMFT/dmft در آنها به دست آمد و سپس ارتباط بین این دو شاخص و همچنین تاثیر عواملی مانند مصرف میان وعده های پوسیدگی زا، تحصیلات پدر و مادر و دفعات مسواک زدن بر شاخص پوسیدگی بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون McNemar مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین شاخص DMFT/dmft در کل نمونه ها 59/1±09/5 بود. 18 درصد از کودکان در خطر اضافه وزن بودند و یا اضافه وزن داشتند. در کودکان در خطر اضافه وزن و کودکان دارای اضافه وزن، فراوانی شاخص پوسیدگی (بالاتر و مساوی 5) به طور معنی داری بالاتر از سایر کودکان بود (001/0p<). مصرف میان وعده های پوسیدگی زا و دفعات مسواک زدن تاثیر قابل توجهی بر این شاخص داشتند.

نتایج مطالعه کنونی حاکی از ارتباط مثبت بین BMI و شاخص پوسیدگی بود، به طوری که در کودکان با شاخص بدنی بیشتر، شاخص پوسیدگی بالاتر بود. در تحقیقات آینده، این ارتباط باید به وسیله مطالعات طولی مورد بررسی قرار گیرد.