تدوین الگوی اقتصادسنجی کلان بخش کشاورزی با تاکید بر زیربخش های اصلی: رویکردی بر تکینیک همجمعی

چکیده در این مقاله تدوین الگوی اقتصادسنجی کلان بخش کشاورزی ایران با تاکید بر زیربخش های آن مد نظر قرار گرفته است. در این راستا، کل بخشهای اقتصادی به سه گروه کشاورزی، نفت و سایر بخشها تقسیم و بخش کشاورزی نیز در قالب چهار زیرگروه زراعت، دامپروری و شکار، جنگلداری و ماهیگیری در نظر گرفته شد. معادلات مربوط به طرف عرضه و تقاضای بخش کشاورزی براساس بازارهای کالاو خدمات، بازار پول، نیروی کار، بازار ارز در قالب 68 معادله (58 معادله رفتاری و 10 اتحاد) تصریح و با اطلاعات سالهای 1360 الی 1387 به روش تکنیک همجمعی به صورت ایستا و پویا براورد شدند. نتایج براورد نشان می دهد که بین متغیرهای الگو روابط بلندمدت وجود دارد و ضرایب از لحاظ آماری معنی دار و منطبق بر انتظارات تئوریک هستند. میزان اعتبار الگوی براورد شده با استفاده از شبیه سازی پویا به صورت درون نمونه ای برای دوره 1360-1378 بررسی شد. نتایج محاسبه شاخص تایل برای برخی از متغیرها نشان می دهد که الگو توانسته است روند حرکت واقعی متغیرهای درونزا را در کل دوره مورد بررسی به نحو بسیار نزدیکی شبیه سازی کند. نتایج حاکی از این است که سیاست ارزی اعمال شده در الگو از طریق افزایش نرخ ارز اسمی رسمی موجب افزایش صادرات در بخش کشاورزی در سالهای اولیه و کاهش آن در سالهای آخر می شود. به علاوه، تدوام افزایش نرخ ارز منجر به کاهش واردات و به دنبال آن کاهش ارزش افزوده بخش کشاورزی و زیربخش های آن می شود.