بررسی اثر محافظتی ال-کارنیتین برسطح مالون دی آلدهید در لیپید پراکسیداسیون غشای سلولی در موش صحرایی مواجهه یافته با سم دیازینون

دیازینون یک حشره کش ارگانوفسفره است که به میزان زیادی در باغبانی، کشاورزی و دامپروری کاربرد دارد. دیازینون می تواند از طریق دستگاه گوارش، سیستم تنفسی و پوست وارد بدن شود و باعث اخلال در فرایند احیاء، تغییر در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و افزایش پراکسیداسیون لیپدی در بسیاری از ارگان ها شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تحت مزمن مواجهه با سم دیازینون بر پراکسیداسیون لیپیدی غشای سلول و اثر محافظتی مصرف ال-کارنیتین بر این روند می باشد.
در این مطالعه از موش نر نژاد ویستار استفاده شده که به 8گروه (هر گروه 5 سر) تقسیم شدند. گروه کنترل (نرمال سالین)، دیازینون (mg/kg 20)، ال-کارنیتین با دوزهای mg/kg150 و 100 و 50 و 3 گروه دیگر ترکیبی از دیازینون و هر یک از دوزهای ال-کارنیتین را به صورت داخل صفاقی (IP) به مدت 4 هفته دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، حیوانات توسط تزریق کتامین بیهوش شدند و ml2 از خون قلب حیوانات خارج شد. سپس غلظت مالون دی آلدهید ((MDA بر حسب میکرومولار تیوباربیتوریک اسید با روش lappena محاسبه شد. اطلاعات با استفاده از رایانه وارد نرم افزار SPSS شد و با آزمون آماری کراسکال والیس و من ویتنی با سطح معنی داری 05/0 تفاوت بین گروه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
غلظت سرمی MDA در گروه دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل (009/0 =p) افزایش معنی داری داشته است و هم چنین سطح سرمی MDA در گروه های دریافت کننده ترکیب دیازینون و دوزهای مختلف ال-کارنیتین نسبت به گروه دریافت کننده دیازینون، کاهش معنی داری را نشان می دهد (014/0 =p).
ال-کارنیتین باعث بهبود پراکسیداسیون لیپیدی تولید شده در بدن توسط سم دیازینون می شود و با کاهش سطح مالون دی آلدهید (MDA) در خنثی سازی رادیکال های آزاد ناشی از سم دیازینون موثر است.