یکپارچگی ادراکی و بازشناسی دیداری اشیاء در کودکان اتیسم با عملکرد بالا

گرچه نقص در عملکرد اجتماعی و ارتباطی بارزترین ویژگی کودکان اتیسم است، اما شواهدی برای غیرمعمول بودن پردازش های ادراکی در آن ها وجود دارد. در مطالعه حاضر یکپارچگی ادراکی دیداری در کودکان اتیسم مورد بررسی قرار گرفت. این پردازش ها به انسجام ادراکی در ساختار دیداری و در قالبی کل نگر نیاز دارد.
25 پسر مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا و 25 پسر بهنجار رشدی، از نظر پردازش های ادراکی دیداری ارزیابی گردیدند. محرک های دیداری شامل تصاویر گسسته (ناکامل) و کامل اشیاء بود که در صفحه نمایشگر ارایه می گردید و تکلیف آزمونی شامل نامگذاری سریع و دقیق تصاویر دیده شده بود. پاسخ ها با استفاده از آزمون t مستقل مقایسه شد. همچنین تاثیر عامل درجه تکمیل تصویر و گروه بر پردازش های دیداری نمونه ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری بررسی شد.
کودکان اتیسم در نامیدن تصاویر ناکامل عملکرد پایین تری داشتند، در حالی که هر دو گروه در بازشناسی تصاویر کامل اشیاء یکسان بودند. از سویی کلیه نمونه های مطالعه در نامگذاری تصاویر کامل بهتر از گسسته عمل کردند. همچنین اثر تعاملی نوع تصویر و گروه نیز بر پردازش های دیداری معنادار بود.
نقص در بازشناسی تصاویر گسسته، می تواند نشانگر اختلال در پردازش های مرتبط با یکپارچگی ادراکی- دیداری در مبتلایان اتیسم باشد. تشخیص این تصاویر در کودکان اتیسم به طور معنادار با کودکان هنجار متفاوت بود که نشانگر ضعف در پردازش های مرتبط با اکمال دیداری و یکپارچگی درکی می باشد.