لیندا ناکلین و نقد مفهوم سبک هنری متمایز زنانه

با توجه به تغییر و تحولات بنیادینی که طی چند قرن اخیر در زمینه های مختلف، از جمله فلسفه، علم، اقتصاد، فرهنگ، و هنر رخ داده و تاثیر بسیار عمیق آن ها بر روابط انسانی و نگرش های اجتماعی، اهمیت توجه مجدد به مسائل زنان در قلمروهای مختلف، از جمله قلمرو هنر آشکار می شود. یکی از چهره های شاخص که در این حوزه پژوهش های درخور توجهی انجام داده است، لیندا ناکلین است او با طرح پرسش «چرا هرگز هنرمندان بزرگ زن وجود نداشته اند؟» باب تازه ای را در مطالعات مربوط به زنان و نقد فمنیستی تاریخ هنر گشود. ناکلین، با نوعی نگرش فمنیستی به هنر و زیبایی شناسی، مفروضات بنیادین اجتماعی و فلسفی رایج در جهان هنر را به چالش کشیده و استدلال می کند که در خلق اثر هنری بزرگ و شکل گیری هنرمند بزرگ، به عنوان فردی دارای نبوغ، بسترهای اجتماعی و عوامل نهادی نقش مهمی ایفا می کنند. مقاله حاضر، با طرح مهم ترین آراء ناکلین در این باره، نشان می دهد که وی چگونه، با بررسی برخی آثار هنرمندان مرد و مقایسه آن ها با آثار هنرمندان زن، استدلال می کند که هم زنان و هم مردان قابلیت تولید انواع آثار هنری را دارا هستند. بنابراین، مفهوم سبک هنر زنانه، مفهومی قابل قبول نیست. وی این ایده را مطرح می کند که انتخاب این گونه موضوعات زنانه توسط زنان هنرمند تحت تاثیر عوامل اجتماعی، نهادی، و آموزشی بوده است.