فراگیری واژگان در زبان انگلیسی: مقایسه دو روش تدریس آشکار و فعالیت - محور

اهمیت دانش واژگانی در فراگیری زبان دوم/خارجی غیر قابل انکار است. می توان گفت که فهم و تولید زبان دوم/خارجی بدون داشتن سطح مطلوبی از واژگان امکان پذیر نمی-باشد. لذا تدریس واژگان در کلیه برنامه های آموزشی زبان دوم/خارجی جایگاه ویژه ای دارد. با علم به تاثیر مثبت تدریس واژگان بر ارتقاء دانش واژگانی، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر روش تدریس آشکارا (و دو شیوه ی آن یعنی شیوه ی کلامی و بصری) و روش تدریس فعالیت-محور بر واژه آموزی زبان آموزان ایرانی می پردازد. در ابتدا از 94 زبان آموز که مهارت زبانی آن ها در سطح متوسط قرار داشت آزمون تعیین سطح واژگان کمبریج گرفته شد. بر طبق این آزمون، 75 زبان آموز انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. مطالب و کتاب درسی در هر 3 گروه یکسان بود. سپس، واژگان سطح بندی شده منتخب از سری وربال ادونتیج (هارینگتون، 2000) در گروه اول با استفاده از شیوه ی کلامی (مترادف و ذکر مثال در موقعیت درست)، در گروه دوم به شیوه ی بصری (تصاویر، فلش کارت و پاورپوینت)، و در گروه سوم به شیوه ی فعالیت-محور تدریس شد. در انتها از هر 3 گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج آزون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون شفه برتری شیوه ی بصری را نسبت به روش کلامی و کارآمدی شیوه ی فعالیت-محور را نسبت به دو روش دیگر نشان داد. می توان نتیجه گرفت که در تدریس واژگان و جهت بالا بردن دانش واژگانی زبان آموزان، روش فعالیت-محور نسبت به روش تدریس آشکارا (چه به صورت کلامی و چه بصری) بسیار موثرتر است. نتایج به دست آمده از این مطالعه دارای کاربر های آموزشی در زمینه های تهیه و تدوین مطالب درسی و روش شناسی تدریس زبان دوم/خارجی می باشد.