ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی پرستاران با میزان تعهد عاطفی آنها در بیمارستان های استان زنجان

پرستاران بزرگترین گروه کارکنان ارائه دهنده خدمات سلامت را تشکیل می دهند و توانمندی حرفه ای آنها نقش مهمی در تحقق رسالت نظام سلامت ایفا می کند. میزان ادراک پرستاران از محیط کار خود، احساس توانمندی و تعهد آنان را نسبت به سازمان شکل می دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و تعهد عاطفی در پرستاران انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 491 پرستار شاغل در بیمارستان های استان زنجان بصورت مقطعی در بهمن و اسفند ماه 1388 شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و پرسشنامه تعهد سازمانی می یر و آلن بود که اعتبار و پایایی آنها مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از 16SPSS و آزمون های آنالیز واریانس، تی تست، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل گردید.
6/90 درصد پرستاران زن بوده و میانگین سنی آنان 72/30 سال بود. بر اساس یافته ها، نمره درک از توانمندسازی 7/58 درصد پرستاران در سطح بالا قرار داشت. میانگین نمره تعهد عاطفی پرستاران برابر با 88/0±17/3 و در حد متوسط بود. نتایج همبستگی و رگرسیون خطی نشان داد توانمندسازی روانشناختی، همبستگی معنی دار آماری با تعهد عاطفی داشته و اثر پیشگویی کنندگی بر آن دارد.
بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت توانمندسازی روانشناختی یک عامل پیشگویی کننده تعهد عاطفی محسوب می شود. بنابراین مدیران بیمارستان ها می توانند با ایجاد شرایطی در جهت افزایش استقلال و تاثیرگذاری پرستاران در تصمیم گیری های سازمان، میزان تعهد عاطفی آنها به سازمان را بهبود بخشند.