بررسی عناصر داستانی در مقامه «رملیه و طیبیه»

مقامه در لغت به معنای قصه گویی در مجلس و محفل و در اصطلاح، قسمی از اقسام قصص است که تکلفات لفظی و معنوی در آن از جمله اهداف اصلی است که می توان آن را از لحاظ اصول داستان نویسی نیز بررسی کرد. در مقامه، قهرمان داستان بعد از ظاهر شدن در متن، سرانجام ناپدید و در مقامه بعدی ظاهر می شود. در این مقاله سعی شده است که عناصر داستانی در دو مقامه رملیه و طیبیه از مقامات حریری بررسی شود. ماحصل این شد که مقامه رملیه و طیبیه با زاویه دید اول شخص بیان شده است. شخصیت ابوزید در این مقامه ها پویا و نمادین و پیرنگ این مقامه ها منطقی و استوار است. در زمینه گفتگو، شخصیت ابوزید با گفته هایش و شخصیت ادب-دوست حارث نیز با توصیفات در مورد خودش شناخته می شود. درونمایه این دو مقامه، نشان دادن کژی های عصر عباسی، بویژه ظلم و نفاق است.