بازتاب تاریخ نگری در داستان معاصر (مطالعه موردی: معصوم پنجم، آینه های دردار، بره گمشده راعی)

تاریخ و فرهنگ کهن ایران زمین از موضوعاتی است که در کانون توجه برخی نویسندگان معاصر قرار گرفته است. هوشنگ گلشیری نیز در برخی از داستان هایش، به ویژه در معصوم پنجم و شازده احتجاب، به تاریخ توجه بسیار دارد. سوال اصلی این تحقیق آن است که گلشیری چگونه در داستان هایش به تاریخ و اسطوره پرداخته و هدف وی از به کارگیری این مفاهیم چیست؟ بدین منظور مهم ترین آثار گلشیری مورد مطالعه و کند و کاو نویسندگان قرار گرفت. نتیجه این جستار نشان می دهد که هدف گلشیری از بیان مسائل تاریخی مانند برخی مورخان، تنها روایت رخدادهای تاریخی و ذکر احوال و اعمال پادشاهان و یا سلسله ها نیست، بلکه او با دیدی تیزبینانه به مسائل تاریخی می نگرد و با توجه و تمرکز بر رخدادهای تاریخی در پی کسب تجربه و شناخت است. وی می کوشد تا از کل گذشته به عنوان کلیدی برای فهم ماجرای امروز بهره بگیرد و جهان تخیل خود را براساس درهم آمیزی روایت های بازمانده از گذشته بسازد و در آیینه تاریخ به شناختی از امروز دست یابد. گلشیری در آثارش جهانی خیالی آفریده است که آینه تمام نمای تاریخ ماست و می توان اجزای گوناگون این جهان خیالی را به ریشه های تاریخی آن تاویل کرد.