همسانه سازی و بیان آنزیم لیپواکسیژناز پوستی Ambystoma mexicanum (LOXe) در باکتری Escherichia Coli

آنزیم های لیپواکسیژناز نقش مهمی در انواع مکانیسم های موجودات زنده ایفا می کنند. تا کنون مطالعات زیادی بر روی عملکرد لیپواکسیژناز در انسان و سایر موجودات انجام گرفته است. فعال شدن این آنزیم در یوکاریوت ها و اثرگذاری روی سوبسترای خود (اسید آراشیدونیک) باعث تولید واسطه های گوناگونی می شود. یکی از محصولات واکنش این آنزیم لکوترین است. این واسطه ی التهابی نقش مهمی در فرایند ترمیم زخم ایفا می کند. مطالعات اخیر نشان داده است که آنزیم لیپواکسیژناز LOXe استخراج شده از یک دوزیست (Ambystoma mexicanum) در مقایسه با لیپواکسیژناز انسانی تاثیری به مراتب بیشتر در فرایند بهبود زخم از خود نشان می دهد. تا به حال، همسانه سازی و بیان این ژن در باکتری انجام نشده است و از آن جا که اولین قدم برای شناسایی و تعیین ویژگی های هر پروتئین، در دست داشتن مقادیر زیادی از آن است، در تحقیق حاضر، همسانه سازی و بیان لیپواکسیژناز اکسولوتل (LOXe) مورد توجه قرار گرفت.
ابتدا توالی کد کننده ی لیپواکسیژناز اکسولوتل بر اساس توالی آمینو اسیدی پروتئین مورد نظر، طراحی و پس از بهینه سازی کدون ها برای بیان حداکثری در باکتری E. coli (Escherichia coli)، در ناقل pUC57 قرار گرفت. قطعه ی کد کننده ی سنتز شده پس از هضم با آنزیم های برشی مورد نظر، در چهارچوب خواندن ناقل بیانی pET21-a قرار داده شد و در میزبان بیانی BL21-E. coli برای بیان پروتئین 71 کیلو دالتونی LOXe (623 اسید آمینه) در حضور IPTG (Isopropyl-beta-D-thiogalactopyranoside) القا گردید.
کلونینگ LOXe با صحت انجام گرفت و بیان این آنزیم در باکتری E. coli امکان پذیر است.
آنالیز SDS-PAGE (Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis) نشان دهنده ی بیان فراوان پروتئین مورد نظر در مقایسه با نمونه ی شاهد بود.