مقایسه جنسیتی انگیزه ها و رضایت شغلی بهورزان ایران

طرح مساله: شناخت مشکلات و مسائل بهورزان و هم چنین میزان رضایت مندی آن ها از شغلشان با رویکرد جنسیتی موضوع اصلی این پژوهش میدانی ملی قرار داده شد.
روش تحقیق به صورت پیمایش با استفاده از تکنیک پرسش نامه نیمه استانداردیزه بوده است. حجم جمعیت نمونه معرف، برابر 2416 نفر مشتمل بر بهورزان شاغل به کار است. برای تحلیل و آزمون فرضیه ها از آزمون های مختلف از جمله ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T، Anova و آزمون کای دو، استفاده شده است.
یافته ها حکایت از وجود تفاوت های معنادار در رضایت شغلی بهورزان در استان های مختلف و هم چنین براساس سن، طول مدت بهورزی، بومی و غیربومی بودن، وجود و یا عدم منابع درآمدی دیگر و وضعیت تاهل ایشان دارد. میزان رضایت شغلی مردان بهورز در ابعاد «رضایت از مردم/مراجعین روستایی» و «رضایت از مدیران» از زنان بهورز بیش تر است، در حالی که زنان بهورز رضایت بیش تری از خود شغل در مقایسه با مردان ابراز کرده اند.
نارضایتی زنان بیش تر در ارتباط با حجم کاری زیاد و نارضایتی مردان بیش تر در ارتباط با حقوق دریافتی بوده است. مشکلات بهورزان مرد، حقوق و مزایای ناکافی، کمبود امکانات زندگی، مشکل مسکن، و نداشتن وسیله نقلیه عنوان شده است، در حالی که زنان بهورز به زیادی حجم کار، عدم رعایت بهداشت محیط و مشکل رفت و آمد به عنوان مهم ترین مشکلات اشاره نموده اند.