خاستگاه فلسفی دولت رفاه پوپر در تقابل با نظریات موافقان کلاسیک و مخالفان معاصر

طرح مساله: این مقاله می کوشد با طرح دیدگاه های کلاسیک دولت رفاه، تناقضات ذاتی و پیامدهای منطقی آنها را نشان دهد و نظریه دولت رفاه پوپر را در مقابل این دیدگاه ها صورت بندی نماید و سپس آراء منتقدان معاصر دولت رفاه را مطرح کرده و میزان توانایی پاسخگویی هر کدام از مبانی فلسفی دولت رفاه را در مقابل نقد ناقدان به محک گذارد. و در ادامه به سوال هایی که در پی می آید، پاسخ دهد:الف: رفاهی که مدنظر پوپر است، چگونه تحقق می پذیرد؟
ب: مبنای نظری پوپر برای ساخت «دولت رفاه» چیست؟
روش مطالعه در مقاله حاضر، روش اسنادی و استدلال تحلیلی می باشد.
پوپر برخلاف بنتام و میل که بیشترین خیر را برای بیشترین افراد خواستار بودند، عقیده داشت که می بایست فشار و رنج قابل اجتناب را به حداقل برسانیم.
پوپر وجود دولت را در جامعه ضروری می داند و حتی بر این عقیده است که در بعضی از مواقع باید اختیارات خاصی را به دولت بدهیم تا دولت از پس اهداف رفاهی خود برای افراد جامعه برآید. این در حالی است که فیلسوفانی نظیر «جرمی بنتام» و «جان استوارت میل» هر چند وظایف زیادی را از دولت انتظار داشتند، در عین حال شعار کوچک تر کردن دولت را سر می دادند. این مساله یکی از تناقض های دیدگاه هایشان بود. همچنین این نظر پوپر در مقابل همان مساله ای است که «مایکل اوکشات» و «رابرت نازیک» به آن بی توجه اند. آنها به آزادی مطلق برای انسان اعتقاد دارند و هیچ گونه اختیاری را برای دولت قائل نیستند که در مقاله نشان داده شده است اولا، آزادی های بی حد وحصری که این دو برای انسان قائل اند در نهایت به عدم آزادی منجر می شود و در ثانی مشکلات جدی جامعه از قبیل فقر، تضاد و تبعیض گسترش می یابد در حالی که راه حل پوپر، واقعگرایانه و به منظور کاهش مشکلات از طریق دادن برخی قدرت ها به دولت در جهت کاهش مصائب اجتماعی است. در نهایت راهبردی را که پوپر برای رسیدن به اهداف دولت رفاه پیشنهاد می کند همان «مهندسی اجتماعی تدریجی» است که روشی برای جستجو و مبارزه با بزرگترین و عامترین بدی های گریبانگیر جامعه است.