نقش نگرش به رفاه اجتماعی در رابطه همدلی و گرایش اجتماعی با عدالت اجتماعی

طرح مساله: این پژوهش با هدف بررسی نقش نگرش به رفاه اجتماعی در حوزه های توسعه رفاهی، جمعیت تحت پوشش رفاه، خدمات رفاهی (بیمه ای، امدادی، حمایتی) و سیاستهای رفاهی در رابطه بین همدلی و گرایش اجتماعی با نوع رویکرد به عدالت اجتماعی به مرحله اجرا درآمد.
جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه اصفهان در ترم پاییز سال تحصیلی 87-86 تشکیل دادند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی 297 نفر برای پاسخگویی به پرسشنامه های پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه 28 سوالی نگرش به رفاه اجتماعی با چهار زیرمقیاس توسعه رفاهی، جمعیت تحت پوشش رفاه، خدمات رفاهی (بیمه ای، امدادی و حمایتی) و سیاستهای رفاهی، پرسشنامه 33 سوالی همدلی، پرسشنامه 32 سوالی گرایش اجتماعی و پرسشنامه 9 سوالی رویکردها به عدالت اجتماعی بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش حاکی از آن بود که نگرش به توسعه رفاهی، نقش متغیر میانجی را بین گرایش اجتماعی و رویکرد برابری به عدالت اجتماعی ایفا می کند. نگرش به جمعیت تحت پوشش رفاه نیز نقش متغیر میانجی را بین گرایش اجتماعی و رویکرد نیاز به عدالت اجتماعی، نگرش به خدمات رفاهی (بیمه ای، امدادی و حمایتی) نقش متغیر میانجی را بین همدلی و انصاف و بالاخره سیاستهای رفاهی نیزنقش متغیر میانجی را بین همدلی و گرایش اجتماعی با رویکرد نیاز به عدالت اجتماعی ایفا نمودند.
یافته های این پژوهش حاکی از آن است که توسعه رفاهی فقط برای رویکرد برابری به عدالت اجتماعی و جمعیت تحت پوشش رفاه نیز فقط نیاز نقش میانجی را با گرایش اجتماعی ایفا می کنند. اما برای رویکرد انصاف و رابطه اش با همدلی نگرش به خدمات رفاهی (بیمه ای، امدادی و حمایتی) و سیاستهای رفاهی، نیز فقط در رابطه بین رویکرد نیاز به عدالت اجتماعی با همدلی و گرایش اجتماعی نقش میانجی را بازی می کنند.