بررسی رابطه بین همگرایی اقوام (ترک و کرد) و احساس امنیت پایدار و شناخت عوامل موثر بر تقویت همگرایی اقوام در استان آذربایجان غربی

با توجه به موقعیت ژئوپولیتیکی استان آذربایجان غربی و تکثر قومی و فرهنگی آن، بررسی عوامل موثر بر تقویت ارتباط سازنده بین اقوام ساکن و همگرایی آنها و همچنین تاثیر این همگرایی بر میزان امنیت پایدار، مسئله این پژوهش بوده است؛ لذا این تحقیق در پی شناسایی عوامل موثر بر همگرایی اقوام و تاثیر آن بر احساس امنیت پایدار در آذربایجان غربی است. روش تحقیق این پژوهش از نوع پیمایشی با پرسش نامه کتبی و جامعه آماری آن کل شهر های دوقومیتی استان آذربایجان غربی و شهر مهاباد است. روش نمونه گیری در آن از نوع خوشه ایو حجم نمونه 500 نفر است. با بررسی اطلاعات به دست آمده در این تحقیق نتایج زیر حاصل شده است:- همگرایی اقوام بر امنیت پایدار تاثیر مستقیم دارد و بیش از 20% از تغییرات آن را تبیین می کند و به ترتیب بیشترین تاثیر را بر ابعاد امنیت ملی، امنیت انسانی و در نهایت بعد امنیت جهانی دارد.
- از عوامل بررسی شده که تاثیرشان بر تقویت همگرایی اقوام معنی دار بوده است: سن و دخالت بیگانگان در دو بعد میزان استفاده و میزان اعتماد به بسته های فرهنگی و خبری رسانه های بیگانه، تاثیر معکوسی بر میزان همگرایی اقوام می گذارند.
- از عوامل شناسایی شده دیگر که به صورت معنی دار بر تقویت همگرایی اقوام تاثیر می گذارند، به ترتیب، متغیرهای تاثیر دخالت نخبگان سیاسی، سرمایه فرهنگی، تحصیلات، ملی گرایی (ایرانی بودن)، دین گرایی، تصور مردم از فضای سیاسی- اداری و سابقه ازدواج برون گروهی در نزدیکان، بیشترین تا کمترین تاثیر را بر همگرایی اقوام در آذربایجان غربی دارند.
- تاثیر عوامل زمینه ای مانند جنسیت و نوع شغل سرپرست خانوار و همچنین متغیرهای اساسی احساس محرومیت نسبی و گرایش به جهان وطنی، بر تقویت همگرایی اقوام این استان از نظر آماری تایید نشد.