تحلیل داستان «ساداکو و هزار درنای کاغذی» بر پایه ی نظریه «ژیلبر دوران»

«ژیلبر دوران» آثار ادبی را بر آمده از اساطیر می داند؛ اساطیر با رهایی از زمان تاریخی، برمرگ غلبه می کنند. «دوران» با تحلیل متون ادبی بر پایه ی منظومه های روزانه و شبانه ی تخیل، ترس از زمان و غلبه بر این ترس را نشان می دهد. در این نوشتار داستان «ساداکو و هزار درنای کاغذی» نوشته ی الینور کوئر براساس نظریه «دوران» تحلیل می شود. ساداکو دختر دوازده ساله ای است که سرطان خون او را با ترس از مرگ مواجه می سازد ولی می کوشد به کمک باوری اسطوره ای بر این ترس غلبه کند. ترس از مرگ و اضطراب حاصل از بیماری سرطان به دلیل بمباران در هیئت منظومه ی روزانه ی تخیل با ارزش گذاری منفی به ترتیب ریخت تاریکی، حیوانی و سقوطی را نشان می دهد و در مقابل آن، باور اسطوره ای یعنی ساختن هزار درنای کاغذی که امید به بهبودی را در ساداکو ایجاد می کند خود سه بخش منظومه ی روزانه تخیل با ارزش گذاری مثبت یعنی ریخت تماشایی (امیدبخشی) عروجی (پرواز) و جداکننده (بریدن درنا از کاغذ) را آشکار می سازد که سرانجام در منظومه ی شبانه ی تخیل، مرگ به شکلی تلطیف شده درآمده و پذیرفته می شود.