دیفنسین ها: پپتیدهای ضد میکروبی در سیستم ایمنی ذاتی

دیفنسین ها یکی از بزرگترین خانواده های پپتیدهای ضد میکروبی می باشند. دیفنسین ها خانواده ای از پروتئین های کاتیونیک با 34-29 آمینو اسید هستند که در گرانول های فاگوسیت های پستانداران بسیار فراوان می باشند. اعضای این خانواده غنی از ریشه ی اسید آمینه ی آرژنین و حاوی 6 ریشه ی سیستئین حفاظت شده با سه باند دی سولفید درون مولکولی می باشند. این پپتیدها اولین بار در نوتروفیل های خرگوش و خوکچه هندی شناسایی شدند. برخی دیفنسین ها خاصیت ضد میکروبی، ضد ویروسی و سیتو توکسیک وسیعی دارند در حالی که برخی دیگر، خاصیت کیموتاکتیک، اپسونیک داشته و ممکن است پاسخ هورمونی را تعدیل کنند و نقش اساسی در ایمنی ذاتی و اکتسابی ایفا می کنند. دو زیر خانواده ی عمده ی دیفنسین ها، آلفا و بتا دیفنسین ها می باشند که در موقعیت پل های دی سولفید درون مولکولی، ساختار پیش ساز آن ها و جایگاه بیان متفاوت می باشند. به واسطه ی فعالیت دیفنسین ها بر ضد باکتری ها، قارچ ها و بسیاری از ویروس های پوشش دار و بدون پوشش، به عنوان آنتی بیوتیک های نسل جدید نامیده می شوند.