بررسی تاثیر پلی پلوئیدی بر برخی ویژگی های آناتومیکی و ترکیبات آنتی اکسیدانی گیاه لیموترش

القای پلی پلوئیدی در حالت تری پلوئید منجر به تولید میوه های بی دانه می شود. تری پلوئیدها حاصل ترکیب گیاهان دیپلویید و تتراپلویید هستند. تعداد بیش از حد دانه در میوه مرکبات سبب کاهش استقبال در بازار مصرف می شود. گیاهان تتراپلوئید یک پیش نیاز مهم برای تولید انواع مرکبات تری پلوئید بی دانه هستند. به منظور تولید گیاهان تتراپلوئید در لیموترش از روش قطره چکان کلشی سین در غلظتهای 2/0، 6/0، 1 و 4/1 درصد بر روی مریستم انتهایی در مرحله دو برگ حقیقی استفاده شد. جهت تعیین سطوح پلوئیدی در گیاهان لیموترش از دو روش فلوسایتومتری و بررسی اندازه و تراکم روزنه استفاده شد. همچنین ویژگی هایی نظیر ارتفاع، ضخامت برگ، میزان فنل و فلاونوئید کل بین گیاهان دیپلوئید و تتراپلوئید اندازه گیری و مقایسه شدند. بالاترین بازدهی انگیزش پلوئیدی در گیاه لیموترش برابر 6/48 در غلظت 4/1 درصد کلشی سین بود. مقایسه تعداد روزنه ها و کیسه های ترشحی برگ نشان داد که تعداد آنها در برگ گیاهان تتراپلوئید نسبت به دیپلوئید کاهش یافته، درحالی که اندازه روزنه ها و کیسه ترشحی در گیاهان تتراپلوئید به طور معنی داری بزرگتر بود. دو برابر کروموزومها سبب افزایش ضخامت برگ، بافت نرده ای و اسفنجی شد. در گیاه لیموترش افزایش سطح پلوئیدی تاثیر معنی داری در میزان فنل و فلاونوئید تام در گیاهان تتراپلوئید نسبت به گیاهان دیپلوئید نداشت.