سنتز و شناسایی پلی(دی متیل سیلوکسان) ω-هالوژن دارشده

پلی(دی متیل سیلوکسان) به دلیل خواص استثنایی مانند کشش سطحی و آبگریزی زیاد، تراوایی گاز زیاد، انعطاف پذیری زیاد در دمای محیط، زیست سازگاری خوب و دمای انتقال شیشه ای بسیار کم مورد توجه بسیار قرار گرفته است. از ساده ترین روش های استفاده از این خواص در کوپلیمرها، استفاده از پلی(دی متیل سیلوکسان) به عنوان درشت آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی کنترل شده است.در این پژوهش، پلی(دی متیل سیلوکسان) ω-هیدروکسیل به وسیله آزمون های طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H-NMR) و رنگ نگاری ژل تراوایی(GPC) شناسایی شد. نتایج نشان داد، مقداری ناخالصی در نمونه تجاری پلی(دی متیل سیلوکسان) ω-هیدروکسیل وجود دارد. برای بررسی واکنش پذیری این ناخالصی ها از واکنش های عامل دار کردن استفاده شد.پلی(دی متیل سیلوکسان) ω-هیدروکسیل از واکنش با 2-برموپروپیونیل برمید و α-برموایزوبوتیریل برمید با موفقیت برم دار شد. از این درشت مولکول ω-برم دار شده می توان به عنوان درشت آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم استفاده کرد. در ادامه، پلی(دی متیل سیلوکسان) ω-برم دارشده با سدیم یدید در استون خشک یددار شد. برم دار و یددارشدن ببا آزمون های FT-IR،1H-NMR و GPC تایید شد. نتایج GPC نشان داد، با عامل دار کردن و شستشوی پلی(دی متیل سیلوکسان)، ناخالصی های با وزن مولکولی زیاد از بین می روند ولی همچنان مقادیری از ناخالصی باقی می ماند. پیک های مربوط به ناخالصی های باقی مانده در طیف های 1H-NMR نمونه های عامل دار شده بدون تغییر در شدت و مکان شیمیایی با وضوح بیشتری قابل مشاهده بود که نمایانگر خنثی بودن آنها در واکنش های اصلاح شیمیایی حکایت است. به عبارت دیگر، این ناخالصی ها فاقد گروه هیدروکسی هستند.