انتقال ژن gfpبه Trichoderma harzianum T8 به منظور ردیابی آن در خاک و مطالعه اثر متقابل آن با اسکلروت Rhizoctonia solani با استفاده از SEM

به کارگیری عوامل بیوکنترل و مشاهده و ردیابی دقیق آنها در محیط، مدیریت کنترل بیماری ها را موفقیت آمیزتر خواهد ساخت. در این تحقیق تریکودرمای مورد استفاده با روش مولکولی مبتنی بر آنالیز توالی نواحیITS و با نرم افزارهای TrichOKEY و TrichoBLASTبه عنوان T. harzianum تعیین گونه شد. جهت انتقال ژن gfpبه تریکودرما، بهینه سازی عوامل موثر در تولید پروتوپلاست انجام شد و تعداد 108 ×5 پروتوپلاست در میلی لیتر به دست آمد. بیشترین میزان تراریختی پروتوپلاست ها (96 درصد) با استفاده از 10 میکروگرم دی ان ای در 30 میکرولیتر پروتوپلاست (108 × 5 عدد در میلی لیتر) به دست می آمد. برای انتقال توام ژن، از مقادیر مختلف دو پلاسمید p3SR2 حاوی ژن انتخابگر amdS و pDL2 حاوی ژن نشانگر gfp استفاده شد. حضور ژن gfp با استفاده از PCR مورد تایید قرار گرفت. شکل ظاهری و توان زنده مانی قارچ انتخاب شده (T. harzianum T8-7MK) مشابه خصوصیات قارچ غیرتراریخت بود. حفظ توان بیوکنترلی قارچ تراریخت شده با Rhizoctonia solani با استفاده از روش کشت متقابل و مطالعات میکروسکوپی بررسی و تایید شد. وجود ریسه ها و کلامیدوسپورهای فلورسنت پس از 60 روز در خاک تاییدی برماندگاری قارچ تراریخت شده با استفاده از نشانگر زیستی gfpبود. چگونگی عمل تریکودرمای تراریخت روی توده متراکم اسکلروت های R. solani وتشکیل اپرسوریوم ها در مناطق نفوذ توسط میکروسکوپ الکترونی تایید شد. اسکلروت های تیمار شده با تریکودرما، پس از انتقال به محیط PDA تا روز ششم رشدی از خود نشان ندادند، اما نمونه های تیمار نشده از روز دوم شروع به رشد نمودند. این مشاهدات بیانگر حفظ توان بیوکنترلی قارچ تریکودرمای تراریخت شده و قابلیت ردیابی آن می باشد.