ارزیابی اثرات فاصله نمونه برداری بر تغییرات مکانی ماده آلی خاک در منطقه انگوران زنجان

یکی از راه های استفاده بهینه از اراضی و جلوگیری از تخریب آن ها، انتخاب کاربری متناسب با ظرفیت تولید اراضی است. این پژوهش با هدف تعیین الگوی بهینه کشت دیم، برای کاهش تخریب اراضی با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی در منطقه روئین استان خراسان شمالی انجام شد. برای برآورد تخریب اراضی، از کاهش کربن آلی خاک در نتیجه تغییر کاربری اراضی استفاده شد. نتایج نشان داد که شیب های بیش از 20 درصد و شیب های جنوبی، مناسب کشت دیم غلات نیستند؛ اما کشت یونجه به دلیل تاثیر آن بر کربن آلی خاک، در شیب های جنوبی، مجاز تشخیص داده شد. همچنین، نتایج محاسبه ی الگوی بهینه کشت برای نخود، یونجه و کاربری مرتع، حاکی از افزایش هشت برابری سود ناخالص و جلوگیری از تخریب اراضی بود. با این حال، اجرای الگوی بهینه کشت، نیار به ترویج و آگاه سازی مردم منطقه دارد.