رابطه فعالیت الکترومیوگرافی و تغییر ضخامت عضلات دیواره ی طرفی شکم در حین انقباض عضلات کف لگن در زنان سالم

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین روش الکترومیوگرافی سطحی وسونوگرافی برای تعیین سطح فعالیت عضلات شکم در طی انقباض عضلات کف لگن در افراد سالم انجام شده است دراین مطالعه 15 زن سالم شرکت داشتند. انقباض عضلات کف لگن توسط هر فرد انجام شده و ثبت همزمان الکترومیوگرافی سطحی و سونوگرافی عضلات شکم (عضله عرضی، مایل داخلی و مایل خارجی) صورت گرفته است. از ضریب همبستگی درون گروهی و میزان خطای استاندارد به منظور بررسی تکرار پذیری نسبی و مطلق الکترومیوگرافی و سونوگرافی استفاده شد. همچنین از ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل رابطه بین الکترومیوگرافی و سونوگرافی استفاده شده است. نتایج آزمون بیانگر تکرارپذیری بالای الکترومیوگرافی سطحی ونیز سونوگرافی، جهت ثبت فعالیت عضلات شکم در حین انقباض عضلات کف لگن بوده است. گرچه افزایش فعالیت الکترومیوگرافی و تغییرضخامت در عضلات عرضی و مایل داخلی و خارجی شکم در هنگام انقباض عضلات کف لگن دیده شده است، اما از نظر آماری ارتباط معناداری بین حداکثر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات شکم و حداکثر تغییرضخامت ثبت شده توسط سونوگرافی در این عضلات مشاهده نشده است (ضریب همبستگی عضله عرضی =0.31، مایل داخلی=0.38، مایل خارجی=0.05 و عضله عرضی =0.10ٰٰ، مایل داخلی=0.04، مایل خارجی=0.81)P value الکترومیوگرافی سطحی و سونوگرافی هردو روشی تکرارپذیر برای بررسی فعالیت عضلات شکم در حین انقباض عضلات کف لگن می باشند، اما نتایج بدست آمده از این دو روش قابل تعمیم به یکدیگر نبوده و ارتباط معنادار آماری میان آنها وجود ندارد.