بررسی رابطه بین ضرایب مالیاتی و افشاء گزارشات مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

نقش اصلی گزارشگری مالی، انتقال اثربخش اطلاعات به افراد برون سازمانی به روش معتبر و به موقع می باشد، که این امر در سایه افشاء با کیفیت اطلاعات مالی صورت می گیرد. یکی از استفاده کنندگان گزارشات مالی، دولت است که جهت تشخیص مالیات از آن گزارشات استفاده می کند. این تحقیق به بررسی رابطه بین ضرایب مالیاتی و میزان افشاء گزارشات مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. در مرحله اول، به منظور تعیین میزان افشاء صورتهای مالی که در این تحقیق در راستای تعیین مقدار متغیر وابسته لازم است چک لیست میزان افشاء تنظیم و برای هر شرکت یک نمره یا شاخص افشاء تعریف می شود. در مرحله دوم، اطلاعات مربوط به متغیرهای کنترل نظیر نسبت کل بدهی ها به کل دارایی ها و لگاریتم کل دارایی ها محاسبه و استخراج می گردد. در مرحله سوم، ضرایب مالیاتی هر شرکت با توجه به نوع محصولات یا خدمات آنها محاسبه و تعیین می گردد. سپس در این تحقیق از تحلیل رگرسیون چند متغیره بر اساس داده های تابلویی جهت بررسی رابطه ضرایب مالیاتی با میزان افشاء در صورتهای مالی طی سالهای 1383 لغایت 1387 استفاده می شود. نمونه تحقیق شامل 99 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازده زمانی 5 ساله می باشد. یافته ها نشان می-دهد بین ضرایب مالیاتی و میزان افشاء اجباری گزارشات مالی رابطه معنادار معکوسی وجود دارد، یعنی هرچه ضرایب مالیاتی بیشتر باشد میزان افشاء اجباری کمتر می شود.