ویژگی های سولفور زدایی از دی بنزوتیوفن توسط Rhodococcus erythropolis R1 و موتان Dsz-negative آن

سولفور زدایی زیستی به عنوان یک روش انتخابی برای کاهش میزان گوگرد محصولات نفتی به کار می رود.
در این تحقیق، یک سویه باکتریایی اکسید کننده گوگرد به نام رودوکوکوس اریتروپولیس R1 (شماره دسترسی GU570564 ژن بانک NCBI) برای سولفورزدایی از دی بنزوتیوفن (DBT) استفاده شد.
کشت القا شده سویه R1 توانایی تولید 2-هیدروکسی بای فنیل (2-HBP) از DBT را طی مسیر 4S بدون تجزیه اسکلت کربنی آن داشت. این فرایند به وسیله تحلیل کروماتوگرافی گازی (GC) تای ید شد. میزان فعالیت اختصاصی سولفورزدایی از DBT به وسیله سویه R1 45 میکرومول در گرم وزن خشک در ساعت به دست آمد. سولفورزدایی از DBT با افزودن توئین 80 به عنوان سورفاکتانت و گلیسرول به عنوان منبع کربن طی 3 روز به میزان 100 درصد تعیین شد. پلاسمید سنگین در سویه R1 تشخیص داده شدکه به وسیله واکنش PCR وجود ژن های dsz مس و ول سولفورزدایی زیستی از DBT در آن نشان داده شد. سویه های موتانی که این پلاسمید را از دست داده بودند فنوتیپ سولفورزدایی را هم از دست دادند. هر دو سویه وحشی (R1) و موتان به غلظت های بالای 2-HBP و برخی آنتی بیوتیک ها حساس بودند.
سویه R1 از طریق مسیر تجزیه اختصاصی سولفور یا مسیر 4S با شکست انتخابی باندهای C-S بدون کاهش انرژی از DBT سولفورزدایی می کند. افزودن سورفاکتانت سولفورزدایی از DBT را با افزایش قابلیت دسترسی زیستی آن افزایش داده، همچنین می تواند میزان رشد و سولفورزدایی سویه را اصلاح کند. جایگاه ژن های سولفورزدایی در سویه R1 بر روی یک پلاسمید سنگین بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق رودوکوکوس اریتروپولیس R1 می تواند به عنوان یک سیستم مدل برای سولفورزدایی زیستی موثر از نفت خام بدون کاهش ارزش سوختی نفت به کار رود.