مقایسه دو روش برای کمی سازی تشکیل بیوفیلم Acinetobacter baumannii

ابزار های پزشکی از مواد مختلفی مانند پلی پروپیلن، پلی کربنات، پلی استیرن، شیشه و غیره ساخته شده است. Acinetobacter baumannii با اتصال به این سطوح قادر به تشکیل بیوفیلم است و بنابراین، بیماری های عفونی وابسته به ابزار را ایجاد می کند. بیوفیلم ها اجتماعاتی از باکتری های متصل به سطوح اند. در این مطالعه، توانایی تشکیل بیوفیلم جدایه های بالینی Acinetobacter baumannii با دو روش بر روی سطوح متفاوت ارزیابی شده است. تشکیل بیوفیلم 75 جدایه بالینی Acinetobacter baumannii روی سطح پلی کربنات (میکروتیتر پلیت) و سطح پلی پروپیلن (فالکون) با روش های کریستال ویوله و نمک XTT تترازولیوم (2،3-Bis-(2-methoxy-4-nitro-5-sulfophenyl)-2H-tetrazolium-5-carboxanilide salt) ارزیابی شد. نتایج نشان می دهد که اغلب جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم بودند اما تعداد بیشتری از جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم روی سطح پروپیلن در شرایط تکان دادن بودند. روش XTT توانایی تشکیل بیوفیلم قوی 10 جدایه را تایید کرد. هر دو روش سنجش، کاربری عالی را برای کمی سازی تشکیل بیوفیلم نشان دادند. روش کریستال ویوله ارزان و آسان است و بیشتر برای کمی سازی تشکیل بیوفیلم میکروارگانیسم ها استفاده می شود. اما روش XTT قابل اعتمادتر و تکرارپذیرتر است. بیشتر جدایه های اسینتوباکتر توانایی تشکیل بیوفیلم را روی ابزار های پزشکی دارند که می تواند باعث عفونت های وابسته به ابزار شود.