مقایسه اثر حشره کش دلتامترین بر بافت کبد و کلیه در موش صحرایی

مصرف زیاد سم های کشاورزی یکی از دلایل اصلی آلودگی چرخه مواد در طبیعت بوده و دلتامترین حشره کشی با اثرهای زیان بار بر موجودات زنده است. با توجه به کاربرد گسترده این حشره کش و سهولت انتقال آن از یک طرف و اهمیت سلامت اکوسیستم ها و چرخه های زیستی از طرف دیگر، این پژوهش انجام شد. بدین منظور، 50 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن g 15± 200 به طور تصادفی در قالب گروه کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت کننده سرم فیزیولوژی) و 3 گروه تیمار تقسیم شدند. گروه های تیمار طی 14 روز، به ترتیب 10، 5 و 5/2 b.wt/mg/kg از سم دلتامترین، به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند. پس از دوره تیمار، کبد و کلیه موش ها را جدا کرده و پس از تثبیت بافت های مذکور در محلول فرمالین 10 درصد، با انجام مراحل پاساژ بافتی و تهیه مقاطع رنگ آمیزی شده، مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS(17) وآزمون ANOVA تحلیل و گروه ها در سطح معنی دار P<0.05 با آزمون توکی با هم مقایسه شدند. نتایج پژوهش حاکی از تغییرات در جدار هسته سلول ها، هجوم لنفوسیتی تا نکروز سلولی در بافت کبد و کاهش قطر گلومرول در تیمار با دوز حداکثر، قطر کپسول بومن و مجرای جمع کننده ادراری در هر سه گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل بود. نتایج بالا نشان داد که اثر تخریبی دلتامترین بر هر دو بافت وابسته به دوز بوده و در کبد با شدت بیشتر بروز کرده است. اصرار بر عدم استفاده از محصولات تراریخته مقاوم به آفات از سوی مدیران میانی در وزارت جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت محیط زیست موجب استمرار روش های تولید غذا با تکیه بر سموم دفع آفات گیاهی شیمیایی خطرناک شده و موجب تزریق سم خطرناک دلتامترین در سبد غذایی مصرف کنندگان ایرانی خواهد بود.