تاثیر بیان پایدار IgG4 نوترکیب بر رشد سلول های Sp2.0

مطالعه تغییرات فیزیولوژیک سلول های نوترکیب در مقایسه با سلول های والد، اطلاعات مفیدی برای بهبود کارآیی فرایند تولید فراهم می نماید. در این مطالعه تاثیر بیان IgG4 کایمریک علیه نشانگر CD33 بر رشد سلول Sp2.0 بررسی شده است.

ژن های نواحی متغیر زنجیره های سبک و سنگین آنتی بادی تولید شده توسط سلول M195 به ترتیب در ناقل های pFUSE-CLIg-hk و pFUSE-CHIg-hG4 همسانه سازی شد. پلاسمیدهای نوترکیب در دو مرحله با استفاده از لیپوفکتامین به سلول های Sp2.0 منتقل شد. سلول های پایدار در محیط حاوی آنتی بیوتیک های بلاستیسیدین و زئوسین انتخاب شدند. الحاق سازه نوترکیب به ژنوم سلول های تراریخت مقاوم به آنتی بیوتیک ها و همچنین بیان IgG4 با استفاده از روش های PCR، RT-PCR و وسترن بلات بررسی شد. برای مطالعه پارامترهای کینتیکی، سلول های والد و نوترکیب با چگالی 105×1 سلول در هر میلی لیتر محیط کشت در پلیت 12 خانه به مدت 9 روز انکوبه شدند و هر 24 ساعت از سلول ها نمونه برداری شد و شمارش تعداد سلول زنده و محاسبه درصد زنده بودن انجام گرفت.

بر اساس نتایج PCR، RT-PCR و وسترن بلات، ایجاد سلول تولید کننده پایدار IgG4 تایید شد. این مطالعه نشان داد که حداکثر چگالی سلولی برای سلول های نوترکیب در مقایسه با سلول های والد 46 درصد کاهش یافته است در حالی که در این نمونه ها درصد سلول های زنده تغییری نکرده است.

بر اساس نتایج این تحقیق بیان IgG4 کایمریک در سیستم Sp2.0/pFUSE-CHIg-hG4-pFUSE-CLIg-hk باعث تغییر برخی از پارامترهای رشدی سلول میزبان می شود.