بررسی و تبیین سازمان های پژوهش و فناوری در نظام ملی نوآوری ایران، مورد مطالعه: جهاددانشگاهی

نظام ملی نوآوری1 به عنوان یک رویکرد سیستمی به نوآوری، در برگیرنده عناصر و ارتباطاتی است که در جهت تولید، انتشار و استفاده از دانش جدید و سودمند از نظر اقتصادی، با یکدیگر در تعاملند و درون مرزهای یک کشور عمل میکنند. یکی از این عناصر، سازمان های پژوهش و فناوری2 هستند و اغلب کشورها دارای چنین سازمان هایی هستند که مستقل و غیربنگاهی بوده و با این فرض تاسیس شده اند که میتوانند یا باید بتوانند بخش مهمی از نظام نوآوری را تشکیل دهند. در کشورهای در حال توسعه نقش این سازمانها به دلیل ضعف در پایه های فناورانه و فقدان تعاملات پویا میان بازیگران نظام نوآوری حیاتی تشخیص داده شده است. از مطرحترین این سازمانها در نظام نوآوری ایران، جهاد دانشگاهی است. این مقاله به دنبال بررسی و تبیین سازمان های پژوهش و فناوری در نظام ملی نوآوری است و جهاد دانشگاهی را به عنوان یک نمونه مورد مطالعه قرار میدهد. به همین منظور این مقاله دلایل شکلگیری سازمان های پژوهش و فناوری، ویژگی های متمایز کننده، کارکرد و گستره فعالیت و جایگاه این سازمانها را در نظام ملی نوآوری بررسی مینماید. در ادامه به تبیین جهاد دانشگاهی به مثابه یک سازمان پژوهش و فناوری و مهمترین ویژگی های نظام نوآوری کشور پرداخته و در انتها پیشنهادهایی ارائه می شود که مرتبط با نقش و جایگاه جهاد دانشگاهی در نظام نوآوری ایران و گستره فعالیتهای آن به مثابه یک سازمان پژوهش و فناوری میباشد.