مقایسه خوشه سازی و انتقال بین مقوله های معنایی و واجی در بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد بهنجار

نقص در توانایی تولید محتوای زبان و مشکلات حافظه بلندمدت و کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به پارکینسون در مطالعات مختلفی گزارش شده است. شناسایی این اختلالات در برنامه ریزی برای مداخلات اولیه موثر است. این پژوهش با هدف بررسی س اخت خوشه و تعداد انتقال در این گروه از بیماران انجام شد.
در این پژوهش 30 بیمار مبتلا به پارکینسون و 30 فرد سالم که از نظر سن، جنس و میزان تحصیلات با هم مطابق بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین ساخت خوشه و تعداد انتقال با استفاده از روش Troyer در بین دو گروه مقایسه شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری غیرپارامتری من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مقایسه بین میانگین ساخت خوشه در بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد سالم تفاوت معنی داری را نشان داد(p=0/005). همچنین بین میانگین تعداد انتقال ها در بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد(p=0/008). در هر دو گروه مورد مطالعه، سن ارتباط معنی دار و معکوسی با عملکردهای ساخت خوشه و انتقال داشت(p<0/001).
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فرایند انتقال از یک زیرمجموعه معنایی یا واجی به یک زیرمجموعه معنایی یا واجی دیگر و نیز ساخت خوشه در بیماران مبتلا به پارکینسون آسیب می بیند.