گزاره های غیرفعلی در زبان فارسی

مقاله حاضر به بررسی گزاره های غیرفعلی در فارسی و ویژگی های آنها در مقایسه با گزاره های فعلی می پردازد. در گزاره های غیرفعلی، معمولا عنصری غیرفعلی، مانند گروه اسمی، گروه صفتی یا گروه حرف اضافه ای گزاره جمله است، و معمولا فعلی ربطی نیز در کنار آنها به کار می رود. ابتدا بر اساس محدودیت های گزینشی، تقلیل به واژه بست و استفاده از عنصرغیرفعلی مفرد استدلال می شود که بخش غیرفعلی در جملات دارای فعل ربطی، نقش گزاره دارد. سپس انواع گزاره های غیرفعلی در فارسی توصیف می شود و آن گاه به تفاوت دو فعل «بودن» و «شدن» بر اساس نوع عمل آنها در فارسی اشاره می شود.