اثربخشی مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه بر بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شهر اصفهان

این بررسی با هدف بررسی اثر مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه بر بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شهر اصفهان انجام شده است.
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه افراد 18 تا 29 سال ساکن اصفهان می باشد که 60 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ایدومرحله ای و پس از اجرای مقیاس گرایش های اجتماعی مطلوب انتخاب شده و در دو گروه آزمایشی (مداخله و مداخله با حضور افراد الگو) و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه های مداخله 8 در دوره مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه شرکت کردند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه های آزمایش و کنترل در پس آزمون وجود دارد، یعنی مددکاری گروهی باعث افزایش نمرات رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شده است. از طرفی میانگین نمره رفتارهای اجتماعی مطلوب گروه مداخله با حضور افراد الگو نیز به طور معنی داری بیشتر از گروه مداخله بدون حضور افراد الگو بود.
بنابراین، می توان گفت که مددکاری گروهی به شیوه مدل توسعه و با حضور افراد الگو می تواند الگوی اثربخشی برای بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب تلقی شود.