مقایسه الگوی پراکنش گونه های میوه ای در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده هیرکانی (مطالعه موردی: جنگل های سری 7 نیرنگ- نوشهر)

یکی از اجزای اصلی اکوسیستم های جنگلی گونه های میوه ای هستند که به دلیل نقش های اکوسیستمی مهمی که دارند برنامه ریزی و مدیریت برای حفظ این گونه ها یکی از اهداف اصلی و تاکید شده سازمان های حفاظت جهانی است. بنابراین با توجه به اهمیت زیاد گونه های میوه ای از جنبه های مختلف اکولوژیک و اقتصادی، این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه گونه های میوه ای در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده در جنگل های سری 7 نیرنگ نوشهر انجام شد. به این منظور دو پارسل مدیریت شده و مدیریت نشده به ترتیب با مساحت 51 هکتار و 40 هکتار با شرایط فیزیوگرافی تقریبا مشابه انتخاب و سپس آماربرداری 100 درصد از همه درختان میوه ای به همراه ثبت موقعیت مکانی این درختان در منطقه و نوع گونه صورت گرفت. برای دست یابی به الگوی مکانی گونه ها از تابع K رایپلی استفاده شد و فرض تصادفی بودن الگوی پراکنش گونه ها با استفاده از آزمون مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که گونه های ولیک، خرمندی، ازگیل، آلوچه و انجیر در پارسل های مورد بررسی وجود دارند؛ به طوری که فراوانی گونه خرمندی و ولیک در هر دو پارسل زیاد بوده، اما فراوانی خرمندی در منطقه مدیریت نشده در مقایسه با منطقه مدیریت شده بیش تر است. همچنین الگوی پراکنش مکانی گونه های میوه ای در هر دو پارسل در فواصل نزدیک خوشه ایو در فواصل بیش تر تصادفی است. فراوانی کم تر گونه خرمندی در منطقه مدیریت شده در مقایسه با منطقه مدیریت نشده ناشی از برداشت این گونه توسط روستاییان حاشیه جنگل می باشد که با اعمال مدیریت در جنگل موردنظر الگوی خوشه ایدر فواصل نزدیک (تا 17 متر) افزایش پیدا کرده است. در نهایت می توان گفت که الگوی کلی مکانی گونه های میوه ای در پارسل مدیریت شده نسبت به پارسل مدیریت نشده تغییر چندانی نکرده است، چون بذر فراوانی که درختان میوه ای تولید می کنند و همچنین کم نیاز بودن و پیشگام بودن آن ها اثرات اقدامات مدیریتی را تا حدود زیادی خنثی می نماید.