بهره گیری از رواناب شهری در تامین تقاضای محلی آب

در این مقاله روشی مناسب جهت تامین آب با استفاده از پتانسیل های منابع آب و مصارف محلی مورد بررسی قرار گرفته است. این روش از جمله روش های موسوم به استحصال مستقیم آب باران و رواناب سطحی است که با توجه به بحران های روزافزون آب، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله موارد اصلی که می بایست در رویکردهای اجرای چنین طرحی در نظر گرفته شود، نظیر مکان مناسب، محاسبات هیدرولوژیکی و ارزیابی اقتصادی، بررسی و در قالب یک مطالعه موردی در شهر مشهد، چگونگی توجه به این موارد بحث شده است. علاوه بر این یک نمونه اجرایی از چنین طرحی در شهر کاشمر ارایه و معرفی گردیده است. تاکید این مقاله بر ارایه طرحی جهت تامین آب با کمترین هزینه است که می تواند جایگزین مناسبی برای تهیه و تامین آب شهری بخصوص فضای سبز باشد و علاوه بر این سبب کاهش اثرات مخرب سیلاب های شهری شود. استفاده از امکانات یک منطقه و چالش موجود در آن (جاری شدن رواناب) در جهت استفاده بهینه و تبدیل این چالش به یک نکته مثبت و قابل بهره برداری، تعیین بهترین نقطه ذخیره جهت انتقال آب جمع آوری شده و توزیع آن که از هزینه های حمل و نقل نیز خواهد کاست، از مهمترین مشخصه های این طرح می باشد. مطالعه موردی شهر مشهد و نمونه اجرایی در شهر کاشمر می تواند به عنوان الگویی برای اجرایطرح های مشابه مد نظر قرار گیرد. با استفاده از تمهیدات خاص برای سایر مناطق مشابه می توان با این روش علاوه بر تامین آب، با احداث مخازن مناسب از قدرت تخریب رواناب ها و سیلاب های حاصل از آن در مناطق شهری کاست.