امکان سنجی شاخص های کیفی در اصفهان

کیفیت زندگی شهرها یکی از عناصر اصلی توسعه شهری است. در نتیجه امروزه ارزیابی کیفیت محیط زیست شهری در برنامه ریزی های توسعه شهری اهمیت بسیاری یافته است. در اصفهان به علت افزایش تراکم جمعیت شهری و صنایع، انواع مشکلات محیط زیستی از جمله آلودگی های منابع زیستی و کاهش کیفیت زندگی در حال بروز یا تشدید است. بنابراین، ارزیابی کیفیت مجموعه عوامل تشکیل دهنده محیط زیست اصفهان برای شناسایی وضعیت فعلی محیط زیست این شهر بزرگ ضروری است. لذا، هدف اصلی از انجام این تحقیق، اندازه گیری شاخص های کیفی اصفهان در زمینه های مختلف در سال 1389 با استفاده از مدل ارزیابی کیفیت محیط زیست شهری به شکل کمی است. بدین منظور طی تحلیل های مقایسه ای، مجموعه ای کاربردی از شاخص ها (11 شاخص اصلی و 53 سنجه) از نظر سازگاری با شرایط اصفهان، در دسترس بودن آمار و دارابودن قابلیت اندازه گیری، جمع آوری شده است. همچنین، پس از بررسی کیفیت مجموعه عوامل تشکیل دهنده محیط زیست اصفهان، شرایط آن با تهران به منظور مشخص شدن محدودیت ها و ظرفیت های برنامه ریزی مقایسه شد. بر اساس مدل مذکور شاخص تاسیسات و تجهیزات شهری با کسب 91 درصد و شاخص ایمنی و امنیت با کسب 40 درصد مطلوبیت به ترتیب بالاترین و پایین ترین کیفیت را در شهر به خود اختصاص داده است. لذا، با توجه به اینکه روش به کار گرفته شده در شرایط اصفهان نیز کارایی دارد و شاخص های منتخب دقیقا خصیصه مورد نظر ما را سنجش کردند، لذا پایایی و روایی روش مورد استفاده را به اثبات می رساند. بنابراین، این روش پس از گذشت سال ها هنوز اعتبار خود را حفظ کرده است.