تاثیر ریکاوری از طریق شناوری در آب سرد روی شاخص های آسیب عضلانی و سلول های خونی سیستم ایمنی

انجام فعالیت بدون ریکاوری مناسب، سبب آسیب های ساختاری در عضلات می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ریکاوری از طریق شناوری در آب سرد و ریکاوری غیر فعال پس از فعالیت بی هوازی روی شاخص های آسیب عضلانی و تعداد سلول های خونی بود.

10 نفر از شناگران زن فعال دانشگاه صنعتی اصفهان با میانگین سن 2/2 ± 8/19سال، در دو روز جداگانه و به فاصله ی 1 هفته، در محل اجرای آزمون حضور یافتند. آزمودنی ها در هر روز شنای 100 متر کرال سینه را اجرا و پس از آن در یکی از روش های ریکاوری 15 دقیقه ای شامل نشستن در کناراستخر و شناوری در آب سرد Co 23 شرکت کردند و در ادامه ی هر دو روش ریکاوری، آزمودنی ها به مدت 45 دقیقه در کناراستخر نشستند. شاخص های آسیب عضلانی شامل CK (Creatine kinase) و LDH (Lactate dehydrogenase) و تعداد سلول های سفید 1 ساعت قبل از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد.

شناوری در آب سرد سبب کاهش معنی دار CK نسبت به گروه شاهد و عدم تغییر معنی دار لکوسیت ها، نوتروفیل ها و مونوسیت ها پس از گذشت 1 ساعت از انجام فعالیت شد. در هر دو گروه، 1 ساعت بعد از شنای 100 متر، LDH نسبت به مقادیر استراحتی، افزایش معنی داری نشان داد. همه ی متغیرها به جز CK، 24 ساعت پس از فعالیت به سطح پایه برگشتند.

شناوری در آب سرد پس از فعالیت های بی هوازی، می تواند سبب کاهش تعداد گلبول های سفید و آسیب شود و روند ریکاوری را تسریع بخشد.